άβολα-καλά

Από τη μία λέω είναι νωρίς και τι να πω για σένα. Από την άλλη λέω είναι αργά για δισταγμούς και περιττά διλήμματα. Παράλληλα σε σκέφτομαι και θέλω να σε δω. Και είμαι ο εαυτός μου. Είμαι εγώ, σε όλα. 

Συναντήσεις όμορφες και αληθινές μαζί σου. Συναντήσεις που έχουν να μου λένε πολλά. Για εμένα, για εσένα, για την έκταση του σύμπαντος, τον Πλάτωνα και την ευδαιμονία του Αριστοτέλη. 

Για την γλυκύτητα της ματιάς σου και για τη θέρμη του φιλιού σου. 

Για τη φλόγα που αποκτάς, όταν μιλάς για κάτι που σου αρέσει. 

Για το πόσο σφιγμένα αληθινός νιώθεις. 

Για το πόσο άβολα-καλά αισθάνεσαι.

Για το πόσο σου αρέσουν οι γάτες. 

Για το πόσο ωραία πέρασες απόψε. 

Και για το πόσο σου έλειψε το χτες.

Και εγώ, ένας λυμένος κόμπος. Για εμένα, όλα απλά και αληθινά μοιάζουν. 

Το πόσο μου αρέσει να σου μιλάω και να με ακούς.

Το πόσο το απολαμβάνω να μου λες για τον κόσμο.

Το πόσα ταξίδια κάνω μέσα από τις κουβέντες μας.

Το μόνιμο χαμόγελό μου, λες και παθαίνω εξάρθρωση κάτω γνάθου.

Ελπίζω για εσένα, να σταματήσεις να κομπλάρεις.

Ελπίζω για εμάς, να σταματήσουμε να μετράμε τις ώρες μέχρι να τα πούμε ξανά.

Γιατί ο χρόνος είναι εδώ. Και τώρα. Μακριά και κοντά. 

Μέσα και έξω από εμάς, όλα σχετικά είναι.