Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

να τους δει, μα όχι να τον δουν

ελάχιστος ύπνος και εφιάλτες.
χέρια δεμένα, που αιμορραγούν.
ψυχές ανάκατες, μονάχες τους πεθαίνουν.
μανία.

"ξύπνησες καλά;"
καινόυρια ρούχα.
αν δείξει πως μέσα του σαπίζει, κάηκε.
Στο δρόμο έβαλε και μουσική. και αυτή καινούρια.
σε τίποτα δε θύμιζε αυτά τα ψυχοδραματικά που άκουγε κι έπεφτε.
μάσκες.

τράβηξε προς το παλιό του το σχολείο.
τράβηξε και τον καπνό.
απλό.

δρόμος μακρύς, διαδρομή απότομη.
ήθελε να τους δει, μα όχι να τον δουν.
κρύφτηκε μέσα στο t-shirt του.
 ωρα μηδέν.

σταύρωσε με τους παλιούς, τους τάδε.
δεν τους μίλησε.
δεν τους είπε.
πως την ψυχή του σταύρωσε.
 απότομο.

 η μουσική συνέχισε να παίζει.
ναι, αυτή η καινούρια.
τα γόνατά του μάτωναν απο την επιθυμία του να μην ειδωθεί.
ας ήταν κι αυτός καινούριος.
 και τι στον κόσμο.
τα δόντια του έτριζαν.
επιθυμία.


Τον ρώτησαν γιατί ήταν έτσι.
δεν απάντησε, μόνο χαμογέλασε.
η μάσκα είχε φορεθεί για τα καλά.
και ας τη μισούσε.
αυτή επέστρεφε, σα κάτι μαγικό.
σα κάτι άγνωστο.
κι ας την είχε σπάσει τόσες φορές.
σακάτης.


αυτό το λεπτό, όταν δεν αντίκρισε κανέναν.
έκατσε κάτω και ούρλιαξε τόσο σιγά.
σιγά
σιγότερα
ανακούφιση.

 την έσπασε στο στήθος του τη μάσκα.
ας πάει στα κομμάτια.
κομμάτια.
χωρίς δάκρυα μάτια.

 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου